ROMEK JUZ JEST!

Oto Roman:

31 marca, 5 minut po poludniu urodzilam Romka. Maly okazal sie byc duzy: wazyl 4,07 kg. Ma geste czarne wloski, usta jak malina i jest najpiekniejszym dzidziusiem jakiego widzialam! Jak to noworodek, plan dnia ma dosc napiety: je, spi, je, spi, zrobi kupe, je, spi, je, spi, je, spi i tak w kolko.

Mamy za soba dosc wyczerpujacy okres, wiec po krotce opisze co i jak sie wydarzylo.
Porod byl najdluzszym ekspresowym porodem, o jakim slyszalam. Zaczal sie w niedziele wieczorem od odejscia wod. Szybko pojechalismy na porodowke, wskoczylam do wanny i relaksujac sie w cieplej wodzie czekalam na rozwoj wydarzen. Po 5 godzinach regularne skurcze przeszly, porod sie zatrzymal. Wyslali mnie na patologie, bym czekala na dalsza akcje. Do srody rano nic sie nie wydarzylo, wiec podjeto decyzje o wywolywaniu porodu oksytocyna. Po 2 godzinach na swiecie pojawil sie Romeczek. Oto my jeszcze na sali porodowej:

Potem mialo byc juz tylko przyjemnie. Okazalo sie jednak, ze ja i maly jestesmy prawdopodobnie zakazeni jakas bardzo grozna bakteria. Grozna dla noworodkow... Na ewentualny rozwoj wydarzen kazano nam zostac w szpitalu kolejne 48 godzin. Cale szczescie okazalo sie, ze Romus nie zlapal infekcji, ze bakteria byla jedynie na jego skorze i nie przedostala sie do organizmu. I juz mielismy wychodzic, gdy pojawily sie watpliwsci co do koloru jego skory (zaczal przypominac kolorem ceglowke!), wiec znow badania. Zoltaczka okazala sie byc w normie i wreszcie, w piatek wieczorem moglismy wziac nasz najwiekszy (i najmlodszy) skarb po raz pierwszy do domu:

Teraz odpoczywamy, uczymy sie siebie nawzajem, wspominamy ostatnie dni, wszelkie trudy i wielkie wzruszenia i radosci.
Jestem najszczesliwszym czlowiekiem na ziemi.

I jeszcze kilka fotek:

http://picasaweb.google.co.uk/demendecka/OtoRoman?feat=directlink