czwartek, 30 maja 2013

Bracia

 




 

środa, 29 maja 2013

Kon

W googlu wpisalam dzis nastepujace haslo: ile kosztuje kon. Tak, zainteresowalo mnie to, bo moje dzieci wrecz ubostwiaja konie i tak z ciekawosci czystej chcialam sprawdzic po ile to daja. Ponizej fotki sprzed chyba 2 tygodni, z wycieczki pewnej. Piekne zwierzaki. Choc rozmiarami troche strasza.






A konia juz za 2, 3 tysiace zlotych mozna kupic.

A w Ochojnie

Grzes twierdzi, ze nie bedzie mi sie chcialo na zadne wakacje z domu wyjezdzac. Tam jest jak na wakacjach. Pytam co slyszy. "Wiatr, tylko szum wiatru slysze." Pytam co widzi. Dookola mnostwo zieleni, drzew, swieze powietrze, z dala od miastowego zgielku, huku, spalin, samochodow, mrowia ludzi.
Wies.
A dzis swieci slonce i jest 20 stopni.
Zostalam na tydzien sama. Ferie mamy. Grzes przygotowuje dom na nasz przyjazd: kupuje kuchnie, montuje ja, AGD, zwozi stare meble i nadzoruje kopare (wymieniaja szambo). Romek by ze szczescia oszalal, gdyby ta kopare widzial - tata zrobil zdjecia specjalnie dla syna.
Mowie Grzeskowi, ze u nas leje i jest 11 stopni. A on sie smieje i pyta: "U nas??? U nich. U nich. To juz nie jest u nas".
Tez tak czuje. Juz mnie to nie boli, ze dopiero w piatek moge liczyc na odrobine slonca. Wytrzymam. Jeszcze mniej niz miesiac pod chmura! Odliczam.

wtorek, 21 maja 2013

Pomocnik

 
Najwiekszym pomocnikiem w domu jest Romek. Uwielbia robic ze mna (i tata) wszystko: gotowac, piec, wkladac pranie do pralki, ladowac zmywarke, kosic trawe, nie wspominajac nawet o reperowaniu czegokolwiek przy pomocy prawdziwych narzedzi.



sobota, 18 maja 2013

Igi Pigi

Ignasiek stroi miny grzeskowe. Nina w tym czasie jak kamien nieruchoma.





A to mi sie podoba bardzo ze wzgledu na kolory:


piątek, 17 maja 2013

Kapelusz


Romek znalazl w sklepie czapke z daszkiem i prosi: Maaaamooo, kup mi ten kapelusz!

czwartek, 16 maja 2013

Potteromania

Emilka namietnie czyta cala serie Herrego Pottera. Razem z nia czyta Grzes. W domu zapanowala wiec Potteromania - Emilka wszystkim opowiada tresc ksiazek, zaraz po wstaniu biegnie na dol, siada na sofie i czyta, zaraz po szkole je obiad i czyta. Jest juz w trakcie polykania trzeciego tomu, gonia sie z tata, kto pierwszy przeczyta calosc.
Kto by osiem lat temu taki scenariusz wymyslil?

(a zdjecie nieaktualne, sprzed roku)

wtorek, 14 maja 2013

Klasowe

 


Boje sie, ze w czasie przeprowadzki moga zginac, wiec skanuje i tutaj chomikuje. U gory klasa Ninki, na dole Emilki.

poniedziałek, 13 maja 2013

Zeszloroczny maj

Zachowalam sobie niespodzianke. W szufladzie czekala na swoj czas klisza. Zapomnialam co na niej bylo. Celowo. Lubie tak. To cala frajda z analogowej fotografii. Niewiadoma. A swoja droga, czy wspominalam juz, ze uwielbiam fotografie analogowa? Wspominalam, wspominalam, wiem. Ma sie tak do cyfrowej, jak domowy obiad do jedzenia z mcdonalda.







 
 

Deszcz


Przeliczylam sie. Jakos tak, nie wiem czemu, wydawalo mi sie, ze juz takich weekendow nie bedzie. Takich, gdy nie ma gdzie sie z dziecmi podziac, bo leje. Wczoraj, mimo wszystko, wybralismy sie na spacer na swieze powietrze. Padalo, potem coraz bardziej, coraz mocniej, az w koncu zorientowalismy sie, ze jestesmy jedynymi ludzmi na placu zabaw. Wrocilismy wiec do domu, po drodze zahaczajac o "reastauracje inna niz wszystkie", by kupic dzieciakom i sobie lody na pocieszenie.




A nie pisalam jeszcze, ze z Anglii przywieziemy sobie do Polski malego Anglika ;-)
Ignas dostal paszport angielski i jest oficjalnie "british citizen" (polish rowniez...). Sama nie wiem po co mu to, ale jak daja, to trzeba brac ;-) Od przybytku glowa nie boli.


Oto on, z mniej oficjalna mina:


niedziela, 12 maja 2013

Zaslyszane

Ninka do Romka szeptem:
-Kiedys, za bardzo dlugo, bedziesz starym dziadem!
Romek beczac:
-Ja nieee chceee byc starym dziadem!

Pozniej. Romek spiewa. Grzes go chwali:
-Pieknie spiewasz synku. Moze bedziesz kiedys spiewakiem!
A na to Romek:
-A nie starym dziadem?

Romek ogladajac poranny zarost Grzeska:
-Tato, na twarzy urosly Ci igly.
Grzes prostuje:
-To nie sa igly synku.
Romek poprawia sie i wskazujac na brode taty:
-Tato, urosly Ci tutaj rzesy!


wtorek, 7 maja 2013

One way ticket

Zaden bilet lotniczy nie budzil takich moich emocji jak ten, ktory kupilismy wczoraj. One way ticket! Skoro znana jest data powrotu, to mozna juz odliczac dni. Niewiele ich! Za moich czasow rok szkolny konczyl sie 24 czerwca (moze teraz jest tak samo, nie wiem) i 25 czerwca byl pierwszym dniem wakacji. Wiec bilet kupiony jest na pierwszy dzien wakacji (liczonych po staremu, jak to za moich czasow bywalo). Wazna jest symbolika tej daty. Z wrazenia, szczescia, niedowierzania nie moglismy (wszyscy) sie wczoraj otrzasnac. Jak pomysle, ze za dwa miesiace o tej porze bede juz mieszkac w Polsce i nie bede juz emigrantka, to czuje, ze wielki ciezar spada mi z serca. Juz sie wiecej w takie cos nie wkopie :-) Podroze owszem, uwielbiam, ale zadne emigracje, osiedlania sie na obczyznie nie wchodza w gre... Zbyt duzo energii zyciowej trace i rozmieniam na drobne.
W kazdym razie bilety kupione, kolejnosc pakowania mniej wiecej ustalona, Grzes leci za 3 tygodnie kupic kuchnie, zlozyc meble, przewiezc od rodzicow nasze stare meble (zachomikowane czekaly na nas 7 lat), poukladac czesc rzeczy i ogolnie przygotowac dom na nasz powrot. Potem ruszy transport z rzeczami stad, nastepnie ja z dzieciakami polece (pierwszego dnia wakacji) i na koncu Grzes autem przetransportuje ostatnia ture naszych gratow. Ufff, duzo tego jezdzenia, zalatwiania i organizowania, ale jak sie to rozlozy na mniejsze czesci, pomalu, rozsadnie, to daje sie ta cala miedzynarodowa przeprowadzke ogarnac jakos.
Tak wiec ogrom pozytywnych emocji: radosc, szczescie, podniecenie, niedowierzanie, ciekawosc. Mysle, ze ciezko byloby to zrozumiec komus, kto nie byl nigdy emigrantem... Ciezko byloby wytlumaczyc, ze proste rzeczy moga tak bardzo cieszyc, ze docenia sie drobiazgi i nabiera ogromnego dystansu do wszystkiego po tylu latach tesknoty za ojczyzna. Kto poczuje ze mna radosc przy otwieraniu lodowki, w ktorej sa TYLKO produkty z napisami po polsku? Zadne butter, tylko maslo, zadne frankfurters, tylko paroweczki cielece, zadnego whole milk, tylko mleko laciate. Kto zrozumie, jak bardzo ciesza sliwki wegierki z targu, za 3 zlote kilogram, od wiesniaka, prosto z kraweznika kupione? A jak sie czlowiek budzi w poniedzialek, a potem we wtorek i srode i czwartek i za kazdym razem o poranku widzi blekitne niebo i slonce. Jak dobrze jest zyc nie zwazajac na prognoze pogody, wiedzac, ze w lecie jest cieplo, a w zimie zimno. I jak milo, gdy w radiu leca polskie piosenki, a w autobusie kazdy mowi po polsku. A ten spokoj w niedziele do poludnia - gdy tylko slychac dzwony koscielne? I jak fajnie, ze takich sytuacji, o ktorych moglabym pisac i pisac sa setki. I one wlasnie ciesza. Daja szczescie. Szczescie jedzone malymi lyzkami.
Anglia dala mi jedna wazna lekcje zycia: zrozumialam, ze nie ma na swiecie takiego drugiego miejsca jak Polska. Jest nie do zastapienia.
Kolezanka mowi ostatnio: Dorota, jak wysiadasz z samolotu w Polsce... przeciez tam nawet powietrze INACZEJ pachnie!
I to jest chyba kwintesencja.
A to dopiero poczatek.
Wszystkiego.

niedziela, 5 maja 2013

Pociagi w Yorku







Pierwsza majowke (czy to byla majowka w ogole?) spedzilismy w muzeum pociagow w Yorku. Starszakom pociagi sie podobaly, Ignasiowi tlum ludzi i halas przeszkadzal bardzo.
Potem przespacerowalismy sie po starowce Yorku i doszlismy do wniosku, ze niecierpimy "masowy", tloku, ruchu ulicznego, spalin. Gdy dotarlismy do wielkiego parku dzieci oszalaly ze szczescia: zaczely biegac, turlac sie po trawie, bawic w chowanego, smiac sie na caly glos. Ignas spal spokojnie na swiezym powietrzu. A York bardzo ladny, zabytkowy, stary, z charakterem - tylko, ze nie bardzo to przemawia do kilkulatkow, ktore i tak preferuja zwykla trawe, drzewa i takie tam inne dobrodziejstwa natury.

SOLD


Dom sprzedany. Ogloszenie "wisialo" tydzien. W tym czasie 7 rodzin bylo go ogladac, dwie zglosily chec kupna. Ostatecznie sprzedalismy dom polskiej rodzinie (a wlasciwie malzenstwu spodziewajacemu sie dziecka) - bardzo im sie spieszylo, no i strasznie napalili sie na dom. Cenowo jestesmy baaardzo zadowoleni z transakcji!
No i tak sobie mysle, ze wbrew "zyczliwym" uwagom "zyczliwych" polskich znajomych, ten nasz dom, to byla dobra inwestycja - pomieszkalismy tutaj przez kilka lat, moglismy zapewnic naszym dzieciom przyzwoite warunki rozwoju, mialy wspanialy, ogromny, zielony ogrod, jak na warunki angielskie calkiem sporo miejsca w samym domu, a my nie wypruwalismy sie finansowo na wysokie raty kredytu, co by sie z pewnoscia stalo, gdybysmy kupili dom drozszy. A gdy przyszlo do sprzedazy, to sie chetni dobijali drzwiami i oknami ;-)

Przyszla wiosna, przechadzam sie po ogrodzie, wszystko jest takie piekne, mlode, zielone, kwiaty na drzewach buchnely w przeciagu kilku dni - ciesze sie, ze wlasnymi rekami stworzylismy taki piekny kawalek swiata. Teraz wystarczy to tylko pielegnowac. Juz sie wdziecznie odplaca - ptaki pieknie spiewaja, zielen produkuje orzezwiajacy chlodek, oczy cieszy harmonia. No i mamy slonca odrobinke. Zyje cicha nadzieja, ze juz tutaj zimna, deszczow, wiatrow, wilgoci nie zaznam. Ze nie zdaze. Bo teoretycznie nadchodzi lato, cieplo, slonce.

środa, 1 maja 2013

Chustowy stworek





Ta zielono - biala przyszla dzis. Pierwszy raz plecaczek zawiazalam. Nosi sie bardzo wygodnie, ale zakladanie pocwiczyc jeszcze trzeba wiele, wiele razy ;-)



Współtwórcy